سلام دوستای خوبم
این مدت اونقدر سرم شلوغ بود که آرزوی اومدن توی نت رو داشتم چند تا شهر باید میرفتم و کلی کار باید انجام میدادم حتی روزای تعطیل هم سر کار بودم . اونقدر بهم فشار اومده بود و احساس خستگی روحی و جسمی میکردم که به سرم زده بود دست خودمو بزنم بشکنم تا حد اقل یه مدت خونه نشین بشم ولی بعد خودم به این فکر احمقانه ام کلی خندیدم. از همه به خاطر اینکه نمیتونم بهشون سر بزنم معذرت میخوام و امیدوارم سرم یه کم خلوت بشه تا باز بتونم همه وبلاگ ها رو بخونم. اینجور که از اوضاع پیداست چون آخر ساله روز به روز کارام بیشتر هم میشه. ولی دلم به تعطیلات آخر سال خوشه چون کلی برنامه دارم و امیدوارم حد اقل کارام به تعطیلات نکشه. (چقدر زود یاد آخر سال افتادم) البته خوبه که آدم آینده نگر باشه اونم توی مسائل اقتصادی ( که این مورد از علایقمه) ولی بعضی وقتها هم باید یه جای خلوت بنشینه و بره توی خودش و حال و با خودش خلوت کنه. حد اقل آدم باید ماهی یک بار فکر بدهی و قسط و چک و سفته و عشق های جور واجور و خیلی چیزای دیگرو بذاره کنار و اون روز رو فقط مال خودش باشه. موبایلش رو خاموش کنه و تا شب فکر کنه. بعد هم از فکراش نتیجه بگیره و پرونده افکارشو تا روز دیگه ای که این کار رو میکنه ببنده. (خیلی حال میده ها!)
دیدم یه وبلاگ برگشته و باز داره مینویسه و خیلی خوشحال شدم (وبلاگ رضا پسر رو میگم) . امیدوارم این بار مدت بیشتری بمونه.
خیلی دلم میخواست یه پست با موضوع سیاست هم مینوشتم در باره اوباما و روابط امریکا و ایران ولی حیف که هیچی از سیاست بلد نیستم ولی به آینده این روابط هیچ امیدی نیست و به نظر من علیرغم بسیاری از تفکرات مختلف روابط بین دو کشور از این که هست تیره تر خواهد شد و از دید شخصی من آقای اوباما دارای خشونتی منفی و نهفته است و این خشونت در روابط دیپلماتیک و به خصوص تحریم ها اثر زیادی خواهد گذاشت و در کل من هیچ دید خوبی نسبت به ایشون ندارم.
این مدت اونقدر سرم شلوغ بود که آرزوی اومدن توی نت رو داشتم چند تا شهر باید میرفتم و کلی کار باید انجام میدادم حتی روزای تعطیل هم سر کار بودم . اونقدر بهم فشار اومده بود و احساس خستگی روحی و جسمی میکردم که به سرم زده بود دست خودمو بزنم بشکنم تا حد اقل یه مدت خونه نشین بشم ولی بعد خودم به این فکر احمقانه ام کلی خندیدم. از همه به خاطر اینکه نمیتونم بهشون سر بزنم معذرت میخوام و امیدوارم سرم یه کم خلوت بشه تا باز بتونم همه وبلاگ ها رو بخونم. اینجور که از اوضاع پیداست چون آخر ساله روز به روز کارام بیشتر هم میشه. ولی دلم به تعطیلات آخر سال خوشه چون کلی برنامه دارم و امیدوارم حد اقل کارام به تعطیلات نکشه. (چقدر زود یاد آخر سال افتادم) البته خوبه که آدم آینده نگر باشه اونم توی مسائل اقتصادی ( که این مورد از علایقمه) ولی بعضی وقتها هم باید یه جای خلوت بنشینه و بره توی خودش و حال و با خودش خلوت کنه. حد اقل آدم باید ماهی یک بار فکر بدهی و قسط و چک و سفته و عشق های جور واجور و خیلی چیزای دیگرو بذاره کنار و اون روز رو فقط مال خودش باشه. موبایلش رو خاموش کنه و تا شب فکر کنه. بعد هم از فکراش نتیجه بگیره و پرونده افکارشو تا روز دیگه ای که این کار رو میکنه ببنده. (خیلی حال میده ها!)
دیدم یه وبلاگ برگشته و باز داره مینویسه و خیلی خوشحال شدم (وبلاگ رضا پسر رو میگم) . امیدوارم این بار مدت بیشتری بمونه.
خیلی دلم میخواست یه پست با موضوع سیاست هم مینوشتم در باره اوباما و روابط امریکا و ایران ولی حیف که هیچی از سیاست بلد نیستم ولی به آینده این روابط هیچ امیدی نیست و به نظر من علیرغم بسیاری از تفکرات مختلف روابط بین دو کشور از این که هست تیره تر خواهد شد و از دید شخصی من آقای اوباما دارای خشونتی منفی و نهفته است و این خشونت در روابط دیپلماتیک و به خصوص تحریم ها اثر زیادی خواهد گذاشت و در کل من هیچ دید خوبی نسبت به ایشون ندارم.
